Zaprzestanie korzystania przez dziecko z wygodnych w użyciu, ale kosztownych pampersów, to moment wyczekiwany przez każdego, świeżo upieczonego rodzica. Niestety, tutaj nie da się postawić na swoim, gdyż moment ten nadejdzie dokładnie wtedy, gdy… przyjdzie na niego czas. Oczywiście można też w tej „decyzji” niejako wspomóc dziecko, ale trzeba to zrobić z użyciem odpowiednio przemyślanego „sprzętu”.
Kiedy zacząć odpieluchowanie?
Proces pożegnania się z pieluchami wymaga odpowiedniego podejścia, pewnej dozy cierpliwości, ale też obserwacji malucha. Falstart na tym polu może bardzo dużo kosztować zarówno dziecko, jak i jego rodziców. Optymalny czas na naukę samodzielnego załatwiania potrzeb fizjologicznych, to najczęściej wiek około 2 lat. To właśnie wtedy dziecko potrafi już kontrolować zwieracze, a także wykazuje pewne zdolności komunikacyjne. Może więc ono informować swoich rodziców o potrzebie zrobienia kupki lub siusiu, tak jak robi to w przypadku głodu, pragnienia lub potrzeby snu. Osiągnięciu pewnego wieku towarzyszy również zwiększone zainteresowanie nocnikiem, naśladowanie starszego rodzeństwa w ubikacji, a także kucanie w trakcie np. parcia na stolec.
Nocnik – co, kiedy i jak kupić?
Początkowo odpieluchowanie powinno odbywać się za pośrednictwem klasycznego nocnika. Wystarczy tu zwykły, jednoczęściowy model z tworzywa sztucznego. Ważne jest jednak, aby nocnik ten był w miarę możliwości stabilny, nie wywracał się, a także posiadał specjalną podkładkę, dzięki której nie będzie ślizgał się po płytkach. Dobrym pomysłem jest też wybór funkcjonalnego modelu ze specjalną wkładką, z której można w łatwy i higieniczny sposób usunąć wszelkie nieczystości. Należy jednak pamiętać, aby w tym wariancie wszystkie części były odpowiednio do siebie dopasowane. W przeciwnym razie, taki nocnik może zrobić więcej szkód, niż pożytku.
Zaawansowane modele nocników – tak, czy nie?
Czy warto kupować nocniki śpiewające, klaszczące, albo odgrywające ulubiony motyw muzyczny? Otóż nie, gdyż jest to jedynie dodatkowy stres dla dziecka. Oczywiście, na samym początku może ono cieszyć się z wyjątkowych fanfar, śpiewów lub gromkich okrzyków, ale z biegiem czasu dźwięki te stają się po prostu nudne. Co więcej, u niektórych dzieci zjawiska te mogą wywołać niepotrzebny stres, a przecież nie o to chodzi w kontekście nauki samodzielnego wypróżniania. Jedynym wyjątkiem wśród „specjalistycznych” nocników, których zakup warto rozważyć, są modele turystyczne. Nocnik turystyczny to produkt, który sprawdzi się zarówno w trakcie wycieczki, jak i postoju na parkingu.
Nocniki i ich przeznaczenie
Wybierając odpowiedni model nocnika, warto też zwrócić uwagę na jego kształt i – oczywiście – przeznaczenie. Nocnik dla chłopca powinien mieć (umiejscowione z przodu) charakterystyczne podwyższenie, dzięki któremu ryzyko zachlapania podłogi będzie o wiele niższe. Warto też zadbać o taki produkt, który ułatwi dziecku przybranie pozycji kucającej. Jest to pozycja, w której kąt między tułowiem a udami, oscyluje w granicach 35 – 45 stopni. Co więcej, to właśnie dzięki temu kolana dziecka są wyżej, niż biodra, co przedkłada się na rozluźnienie mięśnia łonowo-odbytniczego. Nie wchodząc w szczegóły anatomiczne, takie ukształtowanie ciała dziecka pozwoli na znacznie łatwiejsze wypróżnianie. I właśnie dlatego, przed zakupem nocnika warto go po prostu… przymierzyć, gdyż na chwilę obecną nie ma żadnej rozmiarówki, która ujednolicałaby specyfikację poszczególnych nocników.
Nakładka – alternatywa dla nocnika
Z punktu widzenia niektórych maluchów, nakładka na sedes dla dzieci jest bardziej wygodna. Wynika to po części z preferencji dziecka, ale też z jego chęci do naśladowania dorosłych. Może zatem się zdarzyć (choć jest to rzadkość), że dziecko rozpocznie samodzielne wypróżnianie właśnie od nakładki, przy czym – z punktu widzenia rodzica – idea ta wiąże się z pewnymi ograniczeniami. Należy bowiem pamiętać, że również w przypadku zastosowania nakładki, konieczne jest odpowiednie podparcie dziecięcych nóżek. Zachowanie pozycji kucającej powinno być tu najważniejsze. Dlatego tak istotne jest, aby stopy dziecka wciąż były podparte (np. za pomocą krzesełka lub stopnia). Na marginesie warto podkreślić, że jest to doskonałe rozwiązanie również dla osób dorosłych.
Odpieluchowanie i niespodziewane wypadki
Rodzic, którego dziecko zaprzestało korzystania z pieluch, musi się liczyć z tym, że jeszcze przez jakiś czas będą zdarzały się mu różne, często nieprzewidziane wpadki. Jeśli do nich dojdzie, to pod żadnym pozorem nie należy krzyczeć na dziecko, ani też obarczać go winą za to, co właśnie się stało. W przeciwnym razie nieodpowiedzialny rodzic może bardzo łatwo zaprzepaścić to wszystko, co udało mu się wypracować wraz z dzieckiem. Ba, dotyczy to nie tylko dzieci w wieku dwóch lat, ale również tych znacznie starszych.
Podsumowując, zakończenie etapu „pieluchowego”, to dla każdego dziecka – ale też i jego rodzica – bardzo ważne wydarzenie. Pozytywne zakończenie tego skądinąd ważnego procesu, z pewnością przyniesie wiele korzyści zarówno maluchowi, jak i jego rodzicom.